Schone schijn ophouden: Wie doet dat eigenlijk niet?

Sociale media wordt de laatste tijd gezien als slechte invloed op eigen geluksgevoel.  Uit het onderzoek – gehouden onder 1470 Britse jongeren in de leeftijd van 14-24 jaar – bleek dat Instagram de slechtste invloed heeft. Zo heeft Instagram een negatieve invloed op het lichaamsbeeld, slaapkwaliteit en vergroot het de angst om dingen te missen. Al die plaatjes van perfecte levens en lijven zorgt er vooral voor dat je zelf ongelukkiger wordt met je eigen lijf en leven. Het lijkt normaal om 3 keer per jaar droomvakanties te hebben, een prachtige auto en perfecte relatie. Vooral jongeren lijken erg gevoelig te zijn en zich soms in de financiële ellende te storten om dit perfecte plaatje te kunnen evenaren. Is dit wel zo? Treft dit alleen jongeren en is dit een relatief nieuw verschijnsel?

Ik had een afspraak met een klant die mij vertelde vooral maar de schone schijn op te houden. Niet dat zij een uiterlijk perfect plaatje na streefde, maar wel het “met mij is alles helemaal goed” beeld in stand wilde houden. Vooral niet zeggen dat je financiële zorgen hebt. Niet vertellen dat je door een depressie al langere tijd niet in staat bent te werken. Gewoon doen alsof alles bij jou prima gaat.

Ik had met haar een mooi gesprek over het ophouden van de schijn. Dat wij daar allemaal wel last van hebben. Soms omdat je niet wilt dat een ander alles van je weer, soms om te voorkomen dat een ander zich zorgen maakt.

Ik legde haar uit dat wij allemaal een verhaal hebben. Allemaal lijden onder zorgen of onzekerheden en dit niet zo makkelijk delen. Of alleen maar met een heel klein groepje. Daardoor lijkt het altijd of een ander het wél goed voor elkaar heeft en jij niet. Ik snap heel goed dat je niet altijd alles met iedereen deelt, maar misschien is het toch goed als wij niet altijd automatisch “goed” zeggen als iemand ons vraagt hoe het gaat met ons.

Deel iets, ook al is het niet gedetailleerd, van je zorg of situatie. Hierdoor krijgen wij meer begrip voor elkaar. Snappen wij waarom iemand niet mee gaat met een etentje, kunnen wij een ander voorstel doen waarbij je de ander wel kunt betrekken. Je geeft hierdoor ook een nader de kans iets te delen.

Ik ben er van overtuigd dat er achter elke voordeur een verhaal schuilt. Ook van de mensen van wie je denkt dat alles van een leien dakje gaat. Voortaan als iemand mij vraagt hoe het gaat zal ik de verleiding proberen te weerstaan om alleen met “goed’ te antwoorden. Doen jullie mee?