Draaideur crimineel

Je kent ze vast wel, de verhalen over slechte bewindvoerders die na jaren nog niets met de schulden gedaan hebben. Sterker nog; tijdens het bewind zijn de schulden alleen nog maar opgelopen. Iedereen vindt daar iets van en voor je het weet wordt de reputatie van de bewindvoerder volledig afgebroken. Bewindvoerders worden er niet vrolijk van als een collega bewindvoerder er een potje van maakt. We vinden dat elke cliënt geholpen moet worden. In de blog van deze week delen wij een verhaal van een cliënt die dat ook zou kunnen zeggen: Na jaren geen schuldhulpverlening en zijn schulden zijn opgelopen. Om privacy redenen zijn naam en details van het verhaal aangepast zonder aan het verhaal afbreuk te doen.

Handel

Theo zat in de handel, laten we het zo maar noemen. Zijn maatschappelijk werker had contact met ons opgenomen kort nadat hij uit detentie kwam. Theo had geen vaste woon of verblijfplaats. Er was gezorgd voor een postadres zodat zijn uitkering wel kon worden toegekend en betaald. Theo had een scala aan schulden die voornamelijk uit boetes bestonden en een schadevergoeding die hij moest betalen. Hij zat tegenover me, duidelijk gemotiveerd en vol goede wil om er deze keer echt iets van te maken. Hij was er zat van. Hij kwam zo niet verder in zijn leven en kon zijn jeugdige overmoed niet langer de schuld meer geven.

Plan van aanpak

Wat wij doen is de situatie zo snel mogelijk in kaart brengen. In deze situatie liepen we snel tegen het eerste probleem aan: Omdat Theo lang geen vaste woon- en verblijfplaats had duurde het een tijd voordat de schuldeisers hem weer op het spoor zijn. Een risico dat niet alle schulden nog inzichtelijk zijn. Hij had zelf geen idee meer wat er waar open staat. Snel een schuldhulpverleningstraject aanvragen zou in deze situatie kunnen betekenen dat er schulden niet mee gaan in dit traject en dan tijdens of na het traject voor de deur staan.

Het volgende probleem voor Theo was dat er een grote niet saneerbare vordering was. In dit geval een schadevergoedingsmaatregel die was opgelegd. De vordering was enkele duizenden euro’s en zoals je wel kunt begrijpen is daar dan geen ruimte voor om deze af te betalen.

Na een paar maanden werden wij gebeld uit detentie. Het was Theo, hij was gegijzeld doordat hij veel niet betaalde boetes had. Zo veel dat er door ons geen geaccepteerde regeling getroffen kon worden met het CJIB. Na heel wat heen en weer gebel en geregel hebben we er uiteindelijk toch voor kunnen zorgen dat hij weer vrij kwam. Detentie heeft in dit geval natuurlijk ook geen zin omdat het probleem alleen maar groter wordt en er door gijzelen niet plotseling meer geld beschikbaar is.

Niets te verliezen

Theo heeft lang op diverse banken gebivakkeerd, op straat geslapen en in de nachtopvang verbleven. Helaas ging hij toch weer de fout in en werd hij weer enige maanden gedetineerd. Zoals hij zelfs zegt had hij toch niets te verliezen. Als hij een huis had was het anders geweest zei hij, dan was ik dat kwijt geraakt. Hij vond zelf dat hij door zijn detentie niet slechter af was. Niemand wordt graag opgesloten, maar hij had daar wel duidelijkheid en structuur, een bed en eten.

Toen hij weer vrij kwam konden we weer aan het begin beginnen. Ik zou jullie zo graag vertellen dat Theo nu een huis had en een structureel inkomen en een lopende regeling. Maar helaas is de werkelijkheid anders. Wij proberen hem zo veel mogelijk structuur te bieden en langzamerhand de boetes en een oude huurachterstand af te betalen. Zolang de huurachterstand niet is afbetaald krijgt hij geen nieuwe huurwoning. Reclassering probeert er voor te zorgden dat hij een kans woning krijgt. We hopen dat het snel lukt en Theo weer iets heeft om naar uit te kijken. En wij hopen dat wanneer hij weer iets heeft, hij het niet meer wil verliezen. Tot die tijd laten wij hem niet vallen!